-Zondag 17 juni bezocht ik de tuinen van Paleis Soestdijk.
Achter de vijver, zo'n vijfhonderd meter van het paleis verwijderd, was een zogenaamde "ijskelder".
Dat is een ruimte in een al dan niet kunstmatige heuvel. In de winter werden ijsblokken uit de vijver gezaagd en via een opening in het dak, in de ijskelder geworpen. De temperatuur bleef dan ongeveer twee jaar, ook tijdens de zomermaanden, dicht bij het vriespunt. Op deze manier kon men dranken en voedsel voor langere tijd bewaren. Paleis Soestdijk is oorspronkelijk als jachtslot gebouwd.
Het is aannemelijk dat zich voornamelijk het vlees van geschoten wild in de ijskelder bevond.
Ik liep om de heuvel van de ijskelder heen. Eigenlijk was dit verboden terrein voor bezoekers.
Maar ik wist dat er behalve het gat in het dak, nog een andere ingang moest zijn.En jawel. Een massief houten toegangsdeur met degelijk hang- en sluitwerk, afgewerkt met steen.
Het zag er verwaarloosd uit en was gestut met balken.De koninklijke familie moet op de hoogte zijn geweest van het historische belang van deze ijskelder.
Gebrek aan geld kan de reden niet zijn geweest om de ijskelder zo te verwaarlozen.
De manier waarop de deur was geblokkeerd deed vermoeden dat men niet erg zijn best had gedaan om bezoekers buiten de kelder te houden. Het leek meer alsof "iets" in de kelder niet naar buiten mocht.
En als er voedsel werd bewaard, waarom lag de kelder dan zover weg van de Paleiskeuken?
Het houten chaletje in de tuin van Paleis Soestdijk, waar Wilhelmina zich afzonderde van haar niet zo brave Hendrik, ligt op een steenworp van de ijskelder.
Koningin Juliana had negen jaar lang een hechte vriendschap met de gebedsgenezeres Greet Hofmans.Greet Hofmans werd in huis gehaald om de oogziekte van Prinses Marijke (Christina) te genezen.
In Huis ter Heide bevond zich een internaat van de Prins Alexander Stichting met de daarbij behorende school, de Piet Oost School (hoek Bergweg en Prins Alexanderweg),
een onderwijsinstelling voor blinde en slechtziende kinderen. Prinses Marijke heeft er onderwijs genoten.
Haar oudere zuster, prinses Irene, was meer geïnteresseerd in bomen.De tuinen van de overplaats Zandbergen, dus ook het huidige Park Rodichem,
zijn in 1896 ontworpen door tuinarchitect Hendrik Copijn.
In opdracht van de toenmalige eigenaar van huize Zandbergen, de chocoladefabrikant Blooker.
In 1988 was het opnieuw een Copijn die de tuinen van Park Rodichem vorm gaf.
De tuinen van Paleis Soestdijk zijn ontworpen door tuinarchitect Zocher.
Zocher en Copijn zijn telgen uit een geslacht van tuinarchitecten. Hun kennis werd van vader op zoon doorgegeven. En beide families moeten op de hoogte zijn geweest van natuurkrachten.Zaterdag 23 en zondag 24 juni, waren er open dagen op landgoed Vollenhove.
Oorspronkelijk zijn de tuinen van Vollenhove ontworpen door de tuinarchitect Hendrik van Lunteren.
En later zijn de tuinen veranderd in een Engels landschapspark door, jawel, Copijn.
IJSKELDER LANDGOED ZANDBERGEN
Bij een van de informatiestalletjes informeerde ik naar de aanwezigheid van een ijskelder .....
Ik was niet erg verbaasd te horen dat zich inderdaad een ijskelder op het landgoed bevond,maar dat deze tijdelijk gesloten was vanwege instortingsgevaar.
(Het kasteel Groeneveld in Baarn heeft ook een ijskelder. In de winter gesloten i.v.m. vleermuizen).
Het werd dus tijd mij wat meer te verdiepen in de familie Copijn. Tijdens mijn naspeuringen op het internet kwam ik terecht op de website van Wendela Copijn. Wendela heeft een winkeltje in Zeist genaamd "Karbonkel", gespecialiseerd in stenen. Volgens haar hebben bepaalde stenen een energie die heilzaam is voor de mens. (Inmiddels heb ik een bezoekje gebracht aan haar winkeltje.Ze is inderdaad de dochter van een tuinarchitect en boomchirurg Copijn. Aardige vrouw en ze heeft verder niets van doen met zweverige zaken). Over stenen gesproken.
Op aarde zouden energiepunten zijn, dat zijn plaatsen waar zich graancirkels kunnen manifesteren.
Er zijn negatieve- en positieve energiepunten. De negatieve energiepunten werden met stenen omcirkeld. Op deze plaatsen werden offers gebracht en andere rituelen uitgevoerd om de negatieve krachten op die plaats gunstig te stemmen. Den Dolder. Een dolder is een open plek in het bos. Het is heel goed mogelijk dat deze open plek een steencirkel was. Stenen zijn er genoeg te vinden. We bevinden ons immers op een plaats waar het ijs uit de laatste ijstijd grote hoeveelheden zand en gletsjerpuin heeft achtergelaten.
Het is ook heel goed mogelijk dat in de nabijheid van Park Rodichem zich een aantal energiepunten bevindt. Het is heel goed mogelijk dat sanatoria zoals "Zon en schild" en het "Willem Arnzt" hier gebruik van maken. En deze "places of power" kunnen ook bruikbaar zijn voor een militaire basis.
Er zijn mensen die geloven dat er op aarde energielijnen lopen. Zogenaamde "Leylijnen".
Waar deze lijnen elkaar kruisen, ontstaan energiepunten.
Op deze energiepunten werden vaak heidense steencirkels of bouwsels zoals hunebedden geplaats.
De Romeinen zouden ook op de hoogte zijn geweest van het bestaan van de Leylijnen.
Deze rechte lijnen zouden gebruikt zijn als wegen voor de Romeinse legers.
De energie van de Leylijnen zou het marcheren minder zwaar maken, waardoor grotere afstanden op een dag konden worden afgelegd. Fortificaties van de Romeinen werden bovenop energiepunten gebouwd.Om de juiste plaats van zo'n energiepunt te bepalen, bond men twee ossen aan elkaar. Waar de ossen zich te rusten legden, bevond zich het energiepunt.
Ook de kerk schijnt gebruik gemaakt te hebben van deze energiepunten voor de bouw van kapelletjes en kerken. De aanwezige stenen van de cirkels werden gebruikt voor de muren.
Met als bijkomend voordeel dat op deze manier de heidense rituelen onmogelijk werden gemaakt.
Op de kruisingen van Leylijnen, de energiepunten, worden soms spontaan zandheuvels gevormd.
Ik kwam op het internet het verhaal tegen over een boer die een zandheuvel geëgaliseerd had.
Maar de heuvel kwam terug. Ook na volgende pogingen zijn land vlak te maken.
Het zou dus heel goed kunnen dat zo'n heuveltje gebruikt werd om er een ijskelder in te maken.
Sommige ijskelders kunnen zich dus op een energiepunt bevinden.
Jan Grijpma is ook verantwoordelijk voor de renovatie van herstellingsoord "Mens en Samenleving".
"Mens en Samenleving werd gebouwd in 1900 als herstellingsoord voor overspannen leraren in opdracht van de Bond van Nederlandsche Onderwijzers in Lunteren. Na een brand in 1932 werd in hetzelfde jaar een nieuw hoofdgebouw gebouwd naar ontwerp van Jan Grijpma".
Dit gebouw staat inmiddels op de lijst van rijksmonumenten.
Op het terrein is een "fruitkelder" gebouwd, die verdacht veel lijkt op een ijskelder.
Aan de westzijde van het hoofdgebouw bevindt zich de Fruitkelder onder een aarden heuvel.
De kelder is herkenbaar aan de ingang bestaande uit een houten deur.
Midden op de aarden heuvel is een ventilatiekoker zichtbaar.
Blijkbaar heben overspannen leraren een grote behoefte aan fruit. Of er was een boomgaard .....
Ik ga een stapje verder.
Park Rodichem was vroeger een deel van de overtuin van Zandbergen.
http://www.verenigingboschenduin.nl/landschap/blookerpark.html
http://www.karbonkel.nl
http://www.leylijnen.com
http://www.spiritueelmagazineonline.com/modules.php?name=News&file=print&sid=319
ijskelder seldensate (frl.)
IJskelders zijn bouwtechnisch vaak van slechte kwaliteit, omdat ze door de tuinarchitect zelf werden gebouwd. Het arbeidsintensieve uitzagen en verslepen van het ijs uit de vijvers, was in de winter een van de weinige bronnen van inkomsten voor werkloze dagloners en boerenzonen. Hun goedkope arbeid werd ook gebruikt om 's winters de landschapstuinen verder te verfraaien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten