GEDOGEN

Alleen geboren uit hoge nood,

bidt men nog voor het dagelijks brood.

De gaven Gods lijken verbleekt.

Liggen versleten in de goot.

Weet wel, de mens blijft slechts een kind,

wanneer het telkenmale opnieuw begint.

Het Paradijs, dat Adam in zijn handen hield,

lijkt verdwenen, is voorgoed vernield.

Verdwenen is de harmonie.

Chaos is al wat ik zie.

A-tonaal de klanken.

Overzie je het aardse schouwtoneel, dan grijpt wanhoop je bij de keel.

Vlees dat uitdijt op je bord,

van vee met hormonen volgestopt.

Groenten op plastic grootgebracht,

geven onze kinderen voldoende kracht.

De energie om door te gaan,

komt uit de cola-fles vandaan.

Geen lol,

de humor plagiaat.

Blikjes tollen door de straat

en klinken op de stenen.

Maar lach!

Het is onze eigen keus.

Vrijheid, blijheid is de leus.

Eenieder een zelfstandig individu.

We leven niet morgen,

we leven nu!

Alleen een kniesoor is bezorgd.

Want voor onze toekomst wordt gezorgd.

Op onze tellen wordt gelet.

Door Mark, door Geert en het voltallige kabinet.