Waarom gaat het zo verschrikkelijk mis met onze jeugd, met name de jongens.

De dood van een grensrechter, de zelfmoord van een gepeste scholier, een schietpartij in Alphen en doden bij straatraces, het zijn slechts een paar signalen van de teloorgang van de Nederlandse jeugd. Een wereld, die zich presenteert als “the best ever”, vertoont een achterzijde van zinloos geweld, vernedering, overconsumptie, materialisme en gefrustreerde ambitie.

Alle voorbeelden van deze verloedering en achteruitgang van de stabiliteit van onze maatswchappelijke ontwikkeling wijzen op een dramatische toename van bovengenoemde excessen in de komende jaren.

Beleidsmakers, deskundigen en media zijn maar al te graag bereid om deze voorvallen afzonderlijk en geïsoleerd te behandelen. Desnoods wil men wijzen op een context of gemeenschappelijkheid, maar veel verder dan dit komt men niet. Men is domweg het overzicht kwijt en omdat alles met alles samenhangt, doet men het voorkomen alsof dit de “growing pains” zijn van een modern en economisch sterk Nederland. Kortom, we moeten er maar mee leren leven.

Iedere ouder weet: wie opgeeft heeft verloren. Als we nu opgeven, wordt het alleen maar erger. Pesten bijvoorbeeld. Als je alles verandert in een “battle”, met maar 1 winnaar en uitsluitend verliezers, blijven er kinderen over die meestal verliezen. Het is logisch, dat deze kinderen gepest worden, want je wilt, als puber, bij de winnaars horen. We kunnen hier alleen maar iets aan veranderen, als we de zinloze competitie, bijvoorbeeld de Cito-toets, eruit halen.

Jongens hebben het vooral moeilijk. Drie belangrijke factoren spelen hier een rol.

A, De afwezige vader: 40/50 % van de kinderen maakt een scheiding mee. Voor de overigen is de vader vaak afwezig door de 24-uurs economie. Door de economische crisis zijn veel vrouwen gedwongen om te werken, ook de gescheiden moeders. Dit betekent dat een kind opgroeit in een pedagogische ruimte zonder duidelijke identificatie-figuren. Elke pedagoog zal U zeggen, dat dit funest is voor de ontwikkeling van een kind, maar zeker voor de jongens. Zij vinden hun troost bij de gemakkelijk beschikbare pornografie en de geweldsspelletjes, die ze op hun computer speler. Ze veranderen in vrouw vijandige en gewelddadige pubers. Haren is slechts het begin.

B. Straling. Tien jaar geleden zijn jongeren massaal computers en mobiele telefoons gaan gebruiken. De straling, die vrijwel continu door de zich ontwikkelende hersenen wordt gepompt, leidt niet alleen tot kanker, maar heeft ook een “dumbing-down effect” op de intellectuele en geestelijke groei van onze jeugd, die onze toekomst uit gaat maken.

Aan deze sluipende teloorgang kan slechts een halt worden toegeroepen, als we de oorzaken aan pakken. Jongeren hebben behoefte aan echte vader- en echte moederfiguren. De basale identificatie moet goed geregeld zijn, voordat je gaat praten over kinderopvang, crèches, buitenschoolse opvang en oppas-grootouders. Gezien het belang van dit “werk”, zouden ouders hiervoor betaald kunnen worden.

Beleidsmatig en publiek terugdringen van de overdaad aan pornografie,

exhibitionisme, “the consumption vanity disorder”, uiterlijke schijn, “battles tussen kinderen en jongeren”, geweldsspelletjes, gewelddadige of gruwelijke films en media-aandacht voor geweld.

Dit wordt een langzaam en moeizaam proces, omdat we het zo ver hebben laten komen, maar het is de enige weg om ons uit dit moeras vol wurgslangen te bevrijden. Daarom moeten volwassenen hiertoe het voortouw nemen.

1. voldoen aan de behoeften van kinderen en de jeugd
2. geen pornografie en uitbuiting van vrouwen
3. geen geweld in computerspelletjes, films en media-aandacht

4. geen gebruik van mobiele telefoons en andere stralingsproducenten, vooral door kinderen!