Na Galileo ontstond de astronomie als wetenschap. Met steeds sterkere telescopen werd ons zonnestelsel in kaart gebracht, de Melkweg, waar we deel van uit maken en al die andere sterrenstelsels, die hun weg zoeken in dit heelal. Astronomen praten in afstanden van duizenden lichtjaren en een ontstaans geschiedenis van miljarden jaren.De fysica ging op zoek naar de samenstelling van de ons omringende materie. In
deze zoektocht werden de elementen ontdekt en gerubriceerd. Maar de zoektocht ging verder. Dat de werkelijkheid is opgebouwd uit atomen, was nog maar het begin. Atomen werden opgesplitst in deeltjes. Protonen en electronen cirkelen om een kern. Maar ook deze kern is weer opgebouwd uit deeltjes. Deze ontwikkeling heeft geresulteerd in peperdure “deeltjesversnellers” waar men deze deeltjes, met zeer hoge snelheid, op elkaar laat botsen. Het resultaat van deze inspanningen is dramatisch. De, te onderscheiden, deeltjes bestaan uit NIETS. Protonen, neuronen, bosonen en allerlei andere “brokstukjes” bevatten geen materie. In plaats van dat de wetenschappers hierover eens diep na te denken, nadert de speurtocht zijn hoogtepunt. Gezocht: het Hicks-deeltje, ook wel “God particle”genoemd. Dit deeltje is het fundament van onze wereld, het geeft de overige deeltjes gewicht. Het is dit deeltje, dat ons verhindert om dwars door een muur te lopen. Bij Geneve is een deeltjesversneller gebouwd, die nu alweer verouderd is. Nog grotere snelheden en nog heftiger botsingen zijn blijkbaar nodig om onze kennis op dit gebied af te ronden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten