FLIGHT 19

 

Begin december 1945 vertrok een formatie van vijf torpedobommenwerpers van Fort Lauderdale (Florida) voor een oefenvlucht. Vlucht 19 moest oefenbommen afwerpen en daarna via een bepaalde route terugkeren naar de kust. Aanvoerder van de formatie is de ervaren piloot Charles Taylor. Naast de piloot bestaat de bemanning uit een navigator en een schutter. Eén van de boordschutters heeft een onaangenaam voorgevoel over deze vlucht en hij meldt zich ziek. Maar ook captain Taylor voelt zich niet tot vliegen in staat. Een verzoek om dispensatie wordt afgewezen. Al na twee uur ontstaan de eerste problemen. Taylor meldt dat zijn kompassen het niet meer doen en dat hij de weg kwijt is. Een tegemoetkomend legervliegtuig gevlogen door Robert Cox hoort het gesprek. Hij neemt contact op met Taylor. Na wat adviezen verbreekt Taylor de verbinding. Hij weet nu weer waar hij zich bevindt. Ondanks dat blijft hij koers zetten in de richting van de oceaan, in plaats van het vasteland.

Langs de gehele westkust worden de signalen van Taylor en zijn gesprekken met de andere piloten gespannen gevolgd. De signalen worden zwakker, waaruit blijkt dat de toestellen van hen af vliegen. Hun ondergang tegemoet. Het laatste dat van Vlucht 19 is vernomen, zijn de instructies van Taylor. "Als er een vliegtuig zonder benzine komt te zitten, landen we allemaal op zee." De Amerikaanse Luchtmacht stuurt onmiddellijk een Martin-watervliegtuig om de vliegtuigen te zoeken. Ook met dit vliegtuig raakt het contact abrupt verbroken. Van de vijf bommenwerpers en het watervliegtuig is, ondanks een grote zoekoperatie geen enkel spoor gevonden. 27 Amerikaanse militairen kwamen die nacht om het leven.

Als dit dramatische ongeval niet had plaatsgevonden, dan was er waarschijnlijk geen Bermuda driehoek geweest. Deze driehoek, 500.000 km2, loopt van Miami, naar Bermuda en vervolgens naar Puerto Rico. Dit gebied was al berucht om de schepen, die er spoorloos zijn verdwenen of die er zonder bemanning, ongeschonden, zijn aangetroffen. Hieronder waren kleine zeiljachten, maar ook Amerikaanse oorlogsbodems en koopvaardijschepen. Over de afgelopen eeuwen is het aantal tot enkele duizenden gegroeid. Ook zijn er honderden vliegtuigen verloren geraakt. Ook komen er extreme weersomstandigheden voor. Extreme golven kunnen schepen tot zinken brengen en vliegtuigen kunnen onverwacht verzeild raken in heftige stormen en windhozen.

Maar aan deze natuurlijke verklaringen hebben sommigen niet genoeg.

 

Ook zij hebben waarnemingen en ervaringen verzameld van reizigers in de Driehoek. Een aantal piloten rapporteert, dat ze, nadat ze in een wolk waren gevlogen, electromagnetische krachten ondergingen. Verlieten ze de wolk, dan was de reistijd drastisch ingekort. Ook schepen hadden die ervaringen. Men maakte sprongen in de tijd. Ook maakten kompassen en andere instrumenten de raarste kapriolen. Dit meldt Christoffer Columbus al op zijn eerste reis! Daarnaast schrijft de ontdekker van de Nieuwe Wereld in zijn logboek waarnemingen op van vreemde lichten, dag en nacht, aan de hemel. Ufo's of liever Uso's? Er zijn tot op heden diverse meldingen gedaan van vliegende schotels, die uit het water opstegen in de Driehoek of die er zelfs onder water verdwenen. Zou hier een ontmoetingspunt kunnen zijn van buitenaardse bezoekers?

Als dit zo is, dan ligt een connectie met Atlantis voor de hand. Over de gehele wereld zijn er plekken aangewezen, waar het mysterieuze Atlantis, beschreven door Plato, zich heeft bevonden, voordat het onder water verdween. Eén daarvan is het gebied van de Bahama's, met als middelpunt Bimini. Er zijn vreemde constructies en stenen wegen onder water gevonden. De Atlantiden beschikten over een hoogwaardige technologie, die gedeeltelijk nog operatief zou kunnen zijn of zelfs (opnieuw) bewoond.

Edgar Cayce, de fenomenale Amerikaanse helderziende, heeft voorspeld, dat Atlantis op die plek zou herrijzen. Het jaar waarop dit zou plaatsvinden, 1968, is al lang verstreken. Mysterieuze verdwijningenen en bizarre ervaringen zijn tot op heden, aan de orde van de dag.