HISTORY
OF THE END OF THE WORLD
Het
Ardennenoffensief
Toen
de Geallieerden het Normandische front hadden doorbroken, zakte de
Duitse verdediging in elkaar. De terugtocht naar “die Heimat” was
begonnen. De Engelse, Canadese en de Amerikaanse troepen rukten
razendsnel op. Adolf Hitler had bevolen om Parijs in de as te leggen,
maar de plaatselijke commandant weigerde.
De
Nazis trokken zich, redelijk georganiseerd, terug op de
“Siegfried-linie”, ooit langs de Duitse Westgrens aangelegd ter
verdediging bij een Franse aanval. Maar de verdedigingswerken waren
verwaarloosd en de kanonnen en zware machinegeweren waren gebruikt
bij de opbouw van de “Atlantik Wall”, langs de kust van het
Europese vasteland (1500 km lang en met Erwin Rommel als supervisor
en bevelhebber).
De
Geallieerden veroverden Antwerpen (de haven was bruikbaar als
overslagpunt voor de bevoorrading van de Geallieerden) en de
Amerikaanse generaal Eisenhower, de opperbevelhebber, verwachtte, dat
de oorlog in het Westen, voor de Kerst van 1944, afgelopen zou zijn.
Deze
voorspelling kwam niet uit.
Tegen
het advies van zijn stafofficieren, die de troepen aan het Oostfront
wilden inzetten, plande Adolf Hitler, tot in de details, een
tegenoffensief, gericht op de verovering van Antwerpen en het
splijten van het Geallieerde legers. De Duitsers beschikten over een
kwart miljoen, goed uitgerust, soldaten, honderden tanks en
gemechaniseerde kanonnen.
Na
aanvankelijke successen werden de Duitsers, met grote verliezen
teruggedrongen en na drie weken waren de oorspronkelijke stellingen
weer bereikt. Hitler's plannen waren mislukt. Maar heeft het
Ardennenoffensief ooit kans gemaakt om te slagen?
De
Duitse aanval kwam voor de Amerikanen als een totale verrassing. De
Geallieerde Inlichtingen diensten hebben hier nadrukkelijk gefaald en
mede daardoor werd “the Battle of the Bulge”, de confrontatie met
de meeste Amerikaanse doden in de militaire historie van de VS
(16.000; aan Duitse zijde 2x zoveel).
Het
bereiken van Antwerpen, zelfs het oversteken van de Maas, waren voor
de Nazi's bij voorbaat onhaalbaar. De Geallieerden brachten een
stroom verse militairen aan wal, terwijl de Duitsers niet over
reserves beschikten; op wat Volkssturm en de Hitlerjugend na.
De
Geallieerden waren ook in staat materiële verliezen snel aan te
vullen, bij de Duitsers was dat niet het geval.
Vaak
moesten de Duitsers tanks achterlaten omdat er geen brandstof meer
was. De Duitse strategen gingen er vanuit, dat tijdens de opmars,
Geallieerde depots zouden veroveren, waardoor de opmars kon worden
voortgezet. Dit mislukte faliekant.
Het
weer werkte de opmars van de Duitse troepen in de hand. Het was
zwaarbewolkt en het sneeuwde. 7 dagen heeft Hitler hiervan kunnen
profiteren. Toen brak de zon door en werd een stralend blauwe hemel
zichtbaar. Onmiddellijk stegen de Geallieerde bommenwerpers en
jachtvliegtuigen op en bombardeerden de Duitse stellingen en
beschoten tanks en gemotoriseerde voertuigen. De Duitse opmars kwam
abrupt tot staan. De eens zo roemruchte Luftwaffe was amper actief.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten