DE GESCHIEDENIS VAN HARLINGEN

ATLANTIS (2)

Vlak na het einde van de laatste ijstijd, toen gletsjers tot in de Lage Landen reikten en hier het landschap vormden.

Toen de ijsmassa's zich terugtrokken en de temperatuur steeg, was er nog een enorme massa water opgeslagen in Noord-Europa, Groenland en de Noordelijke Ijszee. Dit had tot gevolg dat grote gebieden van Noord-West Europa, die nu door zee zijn bedenkt, gedurende een periode van duizenden jaren droog heeft gelegen. Dat gold voor de Middellandse zee. Talie en Libië waren door een landbrug verbonden. Malta lag op loopafstand. Maar het gold zeker ook voor de Noordzee, waar “Doggerland”, een kustlijn had. Die liep van Schotland tot de Deense kust.

In dit trechtervormige gebied liepen de hedendaagse rivieren, via het Kanaal of via Doggerland naar de Atlantische oceaan.

Doggerland bestond uit grote gebieden, geschikt voor landbouw en veeteelt. Door de vele meren en rivieren waren de Atlantiden bedreven matrozen, Handel werd er met de hele wereld gedreven, oorlogen ook.

Behalve de ruime landerijen en weilanden, bestond Atlantis uit de hoogvlakte van Doggerland (nu de Doggersbank), met daarop centraal gelegen, de citadel, met daarboven uitrgehouwen het “Heiligste der Heiligen”. Slechts weinigen hadden het voorrecht de Tempel van Poseidon te betreden.

Maar werkelijk imponerend was de dode vulkaan, die, na eeuwen slopen en verbouwen, een integraal was geworden van Atlantis.