DE GESCHIEDENIS VAN HARLINGEN

ATLANTIS

De aarde is een waterplaneet. Ruim 70% van haar oppervlakte is bedekt met (zout) water en water is de meest verwoestende kracht, die de mensheid en de door haar opgebouwde samenleving.

Deze annihilatie van de mens heeft zich een aantal malen afgespeeld. Lemuria werd er door vernietigd, evenals Atlantis. Ondanks deze “extinction events”, krabbelde de mens weer overeind en met de overgebleven mogelijkheden, hardware en een enkele overlever, werd de “weg naar boven” weer ingeslagen.

Met langzaam stijgende zeespiegels konden de ingenieurs nog omgaan, maar de laatste gigantische tsunami veranderde Noord-Europa dramatisch.

Kortweg: ze veroorzaakte de ondergang van Atlantis, haar locatie, haar eeuwenoude cultuur en haar inwoners en bezoekers. Op religieuze feestdagen kon het aantal vreemdelingen in de honderdduizenden lopen.

Atlantis was niet de enige succesvolle cultuur op aarde, maar het was de oudste, beschikte over een grote vloot en had mondiale ambities.

De bodem van de oceanen is veelal onbekend en onontgonnen. Hier verzamelt zich uiteindelijk al het afval.

Deze bodem is instabiel en regelmatig zijn “aard”verschuivingen het gevolg.

De laatste keer dat zo'n lawine plaatsvond in Noord-West Europa, was zo'n 8200 jaar geleden voor de Noorse kust. Zo'n 3500 kubieke kilometer slik, gruis, zand en klei verschoof op de zeebodem. De aardverschuivingen stopten pas na 1000 kilometer op de Atlantische zeebodem.

De hiermee gepaard gaande tsunami is tot 80 kilometer landinwaarts in Schotland aangetoond. Op de Shetland-eilanden reikte het water 20 meter boven zeeniveau.

In de Noordzee zijn de meeste overblijfselen met water overdekt, voor de tsunami was de Doggerbank een eiland en de Noordzee was teruggebracht tot rivieren en meren.

Dit was Atlantis, dat zo'n 7000 jaar geleden op zijn hoogtepunt was, tot het door “De vloed uit het Noorden” .