ratificeren

betekenisbekrachtigen, officieel goedkeuren  uitspraak[ra-tie-fie-see-ruhn] citaat "Na de grote overwinning van het 'nee'-kamp mag het kabinet het associatieverdrag met Oekraïne niet ratificeren. Die boodschap gaf een meerderheid van de Tweede Kamer woensdagavond aan premier Rutte." Bron:  'Nee' tegen verdrag Oekraïne zadelt kabinet met groot dilemma op (Jeroen Visser, de Volkskrant, 7 april 2016) woordfeit Een internationale verdrag moet door elk betrokken land officieel worden goedgekeurd, oftewel geratificeerd, voordat het van kracht wordt. Het woord ratificeren is in de vijftiende eeuw ontleend aan het Latijnse ratificare. Het eerste deel daarvan is gevormd van ratus, het voltooid deelwoord van reri 'berekenen'; dat heeft naast 'berekend' namelijk de afgeleide betekenissen 'vaststaand' en 'bevestigd, (rechts)geldig'. Om die laatste betekenis gaat het bij ratificeren. Het woorddeel -ficare komt van facere 'maken, doen'. Ratificare betekent dus vrij letterlijk 'geldig maken'.