MORGENSTOND
Het is nog donker,
als krasse kraaien
ruzie maken boven graf en zerk.
Maar bij het eerste ochtendgloren.
Bij het lichten van het zwerk.
Tientallen uitbundige vogelstemmen,
ieder op een eigen toon.
Oh, wat lijkt de wereld vredig,
zachte kleuren, wonderschoon.
Zelfs humeurige roeken luisteren
naar dit natuurlijk eerbetoon.
Dit lijkt eeuwig te kunnen duren,
ik treed hier in een andere tijd.
Waar je alles kunt laten rusten,
eindelijk van elke last bevrijdt.
Plots klinkt een regelmatig piepen.
Het is het eerste mensengeluid.
Luidruchtig wordt de idylle verbroken
door een vrachtwagen in zijn achteruit.
Nu neemt de mens de wereld over.
Wij vullen haar met ons geluid.
De overige vogels vallen stil, ze zwijgen.
Alleen de kraaien komen er nog bovenuit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten